Η Cyta μέσα από άλλες εποχές
Συνταξιούχοι συνάδελφοι αφηγούνται μικρές ιστορίες, αναπολώντας το παρελθόν
Πετρός Τεραρακελιάν (Αρ.Υπ.2514)
Υπηρεσία στον Οργανισμό 1947-1986
«Προσλήφθηκα στην Cable & Wireless ως τηλεγραφητής το 1947, στη Λάρνακα. Το κέντρο των τηλεγραφημάτων τότε ήταν η Λάρνακα. Ο μισθός μου για τα δεδομένα της εποχής ήταν πολύ καλός, 10 λίρες! Για να πάρουμε αύξηση, κάθε χρόνο δίναμε εξετάσεις. Εγώ κατάφερα να περάσω τις εξετάσεις με 28 λέξεις το λεπτό στα σήματα Μορς και πήρα και εύφημο μνεία. Ο καλύτερος τότε ήταν με 25 λέξεις το λεπτό. Όταν κάναμε λάθος στη δουλειά μας δηλαδή στα τηλεγραφήματα, δουλεύαμε μια Κυριακή αμισθί. Οι καιροί ήταν δύσκολοι, οι εργασιακές εργασίες σκληρές, αλλά οι σχέσεις με τους συναδέλφους ήταν άψογες.»
Ανδρέας Ορφανού (Αρ.Υπ. 1825)
Υπηρεσία στον Οργανισμό 1962-1998
«Προσλήφθηκα στη Cyta to 1962, στο maintenance. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τότε τη δεκαετία του 1960, ο τότε Γ.Δ. ο κ. Χαραλάμπους έδωσε αυστηρή εντολή στους προϊσταμένους μας να ελέγχουν καθημερινά το πρωί τους συναδέλφους που πήγαιναν στα σπίτια να βάζουν τηλέφωνα. Ο έλεγχος ήταν ξύρισμα, κούρεμα, σιδερωμένα ρούχα, να φαίνεται η κόγχη του παντελονιού και να είναι γυαλισμένα τα παπούτσια. Μας έλεγε εσείς που πάτε έξω και μπαίνετε στα σπίτια του κόσμου, είσαστε η βιτρίνα της Cyta.
Τότε οι περισσότεροι συνάδελφοι πηγαίναμε δουλειά με το ποδήλατο. Είχαμε και ένα επιπλέον κίνητρο, η Cyta μας έδινε 10 σελίνια-500 Μιλς τον μήνα οδοιπορικά.»
Αντρούλλα Λουκαΐδου (Αρ.Υπ.0097)
Υπηρεσία στον Οργανισμό 1965-2007
«Προσλήφθηκα τηλεφωνήτρια στη CYTA, στη Λάρνακα το 1965. Ο μισθός μου τότε ήταν 6 λίρες την εβδομάδα. Αρχίσαμε και κάναμε εκπαίδευση για να μάθουμε τους κωδικούς όλων των χωριών απ’ έξω. Τότε οι τηλεφωνικές συνομιλίες γίνονταν μόνο μέσω τηλεφωνήτριας. Γράφαμε το νούμερο αυτού που καλούσε για να ενωθεί να μιλήσει με αυτόν που ήθελε, τον ενώναμε και τότε ξεκινούσαμε το ρολόι να μετρά (χρεώναμε με το λεπτό), για να ξέρουμε μετά πόσα να χρεώσουμε. Στο τέλος της βάρδιας μας δίναμε τα reports στον προϊστάμενο για να γίνουν οι ανάλογες χρεώσεις στον λογαριασμό του πελάτη. Επίσης, η δουλειά μας ελεγχόταν με τα πόσα tickets κάναμε, δηλαδή πόσους πελάτες ενώσαμε για να μιλήσουν.
Αρχές του 1974 πήρα μετάθεση στη Λευκωσία. Το πιο έντονο περιστατικό που θυμάμαι ήταν στις 15 Ιουλίου 1974 το πρωί που έγινε το πραξικόπημα. Γέμισε το τηλεφωνικό κέντρο ένοπλους στρατιώτες (πραξικοπηματίες), φώναζαν, απειλούσαν. Σταμάτησαν όλες τις τηλεφωνικές συνδιαλέξεις άμεσα. Επικρατούσε στο τηλεφωνικό κέντρο φόβος, πανικός και ένα μεγάλο γιατί, γιατί να γίνει αυτό το κακό.
Οι σχέσεις με τους συναδέλφους ήταν πολύ καλές. Έχω φιλίες που συνεχίζονται μέχρι και σήμερα.»
Μιχαλάκης Ασημάκη (Αρ.Υπ. 108)
Υπηρεσία στον Οργανισμό 1967-2001
«Προσλήφθηκα στη Cyta το 1967,τεχνικός τηλεφώνων. Βασικά, βάζαμε τηλέφωνα στα σπίτια. Οι αριθμοί το 1967 ήταν τετραψήφιοι, το 1968 άρχισαν να γίνονται πενταψήφιοι. Ένα περιστατικό που θυμάμαι χαρακτηριστικά ήταν το 1968, πήγαμε σε ένα αγρόκτημα στον Αγ. Μέμνωνα να αλλάξουμε τον αριθμό του πελάτη από τετραψήφιο σε πενταψήφιο. Κτυπήσαμε το κουδούνι και μας άνοιξε ένας κύριος ψηλός δύο μέτρα, με ένα πελώριο μουστάκι και στο χέρι κρατούσε ένα κυνηγετικό όπλο. Του εξηγήσαμε τον σκοπό της επίσκεψης μας και αυτός μας απάντησε ότι τον βολεύει ο τετραψήφιος αριθμός και δεν θα τον αλλάξουμε. Εμείς όπως τον είδαμε έτσι θεόρατο και θυμωμένο, απαντήσαμε ‘εντάξει κύριε’ και φύγαμε αμέσως.
Οι σχέσεις μεταξύ των συναδέλφων ήταν πολύ καλές. Αδελφικές μπορώ να πω. Είχαμε επαφές και εκτός Cyta.»
Κύπρος Ξενοφώντος (Αρ.Υπ.1752)
Υπηρεσία στον Οργανισμό 1947-1984
«Προσλήφθηκα στην Cable& Wireless το 1947 ως ασυρματιστής και αφυπηρέτησα το 1984. Ο μισθός μου ο αρχικός ήταν 8 λίρες το μήνα. Το 1947 ήρθε στη Λάρνακα το Κύπρος Ράδιο.Το 1950 πήγα μετάθεση από τη Λάρνακα στη Λεμεσό. Με τους συναδέλφους η σχέση μας ήταν πολύ καλές. Όταν βγάζαμε νυχτέρια στην Κολοκόσιη, μαζί με τον Αντρέα Φιλώτα (ήταν ο προϊστάμενος μας) όλη νύχτα γελούσαμε με τα αστεία του. Όλη νύχτα μας έλεγε ανέκδοτα, ώρες ατέλειωτες.
Στην Κολοκόσιη με το Κύπρος Ράδιο η κύρια δουλειά μας ήταν η επικοινωνία με τα πλοία-εμπορικούς λόγους, τηλεφωνία -τηλεγραφήματα. Για να μιλήσει κάποιος με άτομο πάνω σε πλοίο μόνο μέσω ασυρματιστή. Για την τηλεφωνία εξωτερικού μόνο μέσω τηλεφωνήτριας.
Τον καιρό της Αγγλοκρατίας πηγαίναμε δουλειά η ώρα 7.30 το πρωί και όποιος/α αργούσε έστω και ένα λεπτό στην προσέλευσή του δούλευε αμισθί 8 ώρες. Οι Άγγλοι εργοδότες ήταν πολύ τυπικοί. Τότε είχαν απαγορεύσει στους άντρες που εργάζονταν να έχουν μούσι. Μύστακα και αυτόν περιποιημένο!»
